آیا کودکمان را لوس تربیت کرده ایم؟
کودکان پر از شیرین زبانی و خالق موقعیت های جذاب و بامزه هستند. رابطه ی مادر فرزندی و پدر فرزندی سرشار از لحظات شاد و حتی چالش برانگیز است. داشتن رفتار متعادل همیشه یکی از دغدغه های والدین می باشد پس بهتر است والدین تلاش کنند رفتاری ثابت و درعین حال منعطف داشته و با فرزندان خود رفتاری قاطع داشته باشند.والدین می توانند برای کودک قوانینی تعیین کنند و سپس کودک را ملزم به رعایت و احترام گذاشتن به آن قوانین کنند.
چرا کودکان لوس می شوند؟
یکی از دلایلی که موجب لوس شدن کودکان می شود، روش های غیرقابل قبول والدین به لحاظ تربیتی است. والدینی که به صورت افراطی به فرزند خود محبت می کنند و یا معیارهای تربیتی و روش های یادگیری را در نظر نمی گیرند، با محبت های بی حد و حساب مانع اجتماعی شدن رفتارهای کودکان می شوند. چنین کودکانی معنای صبر و تحمل را در زندگی یاد نمی گیرند و انسان هایی عجول با شخصیت‌هایی متزلزل بار خواهند آمد که معنای سازگاری و تاب آوری را هیچ گاه نخواهند فهمید.
ممکن است شما به عنوان مادر یا پدر بگویید که «بله زیاد توجه می کنم و محور زندگی ما فرزندمان هستند پس ما مادر خوب و یا پدر خوبی هستیم.» اما باید بدانید که توجه بیش از حد به کودک به اندازه توجه کم به کودک مضر است. بنابراین در ادامه با بیان هفت مورد به شما خواهیم گفت که چگونه می توانید تشخیص دهید که خانه شما بیش از حد کودک محور است یا نه.
7 نشانه ی توجه بیش از حد به کودک
غذاهای جداگانه ای برای بچه ها می پزید
اگر بیشتر اوقات، برای کودکتان غذای دیگری درست می کنید چون او حاضر به خوردن غذایی نیست که افراد دیگر خانواده از آن می خورند و اگر سلیقه غذایی کودکتان همیشه ارجحیت به میل و علاقه دیگر اعضا به ویژه خودتان دارد، این همان زنگ خطر است که نشان می دهد آشپزخانه حول محور کودکتان می چرخد.
این انعطاف نامعقول شما باعث محکم تر شدن ریشه رفتار بد کودک می شود. کودک می فهمد هرموقع شرایط به دلخواهش نبود با غر و دعوا می تواند اوضاع را به نفع خودش تغییر دهد. رفتار درست این است بگذارید بچه تا وعده بعدی غذا گرسنه بماند و سختی بکشد ولی در عوض یاد می گیرد زمان غذا خوردن باید بیاید و غذایش را بخورد. قاطع بودن و محرومیت های مجاز بر اساس فرزند پروری هم راهکار دیگر است. مطمئن شوید کودک شیرینی جات و یا خوراکی های دسترسش را جایگزین وعده غذایی نکند و آن را راه فراری بر قاطعیت شما قرار ندهد.
خود را تسلیم خواسته ها یا کج خلقی فرزند خود می کنید
ثبات اخلاق، اندیشه و رفتار در والدین ضروری است. اگر اصول تربیتی خود را تغییر دهیم و به گفته های خود چندان اعتقادی نداشته باشیم، فرزندان به اصول و قوانین خانواده پایبند نخواهند شد. بچه ها رفتار شما را تکرار می کنند، پس خود اولین مجری قوانین باشید.
وقتی یک بچه شش ساله چیزی را پرتاب می کند، چون به خواسته اش نرسیده، رفتارش عادی نیست اما نباید وارد نزاع و درگیری با او شوید یا قبل از این که چیزی پرتاب کند و یا فریاد بکشد، تسلیم خواسته هایش شوید. قاطعیت را همیشه حفظ کنید؛ زیرا با ثبات نبودن شما باعث می شود کودکان از هر ابزاری برای به کرسی نشاندن حرف خود استفاده کنند.
برخی کودکان مذاکره کنندگان خوبی هستند. حتی ممکن است منطقی و پیگیر باشند اما حتی اگر آن ها به نکته خوبی اشاره می کنند، باید به اسلحه ی قاطعیت تان پایبند باشید و تسلیم نشوید، در غیر این صورت نمی توانید به او احترام به اقتدار را بیاموزید. گوش دهید، پاسخ دهید و قوانین را به خوبی و در آرامش به آن ها یادآوری کنید.
فرزندتان مکالمات بین بزرگسالان را قطع می کند
مطالعات در حوزه رشد کودک نشان می دهد که بچه ها تا هفت سالگی، دیدگاه خودخواهی نسبت به جهان دارند. ممکن است بتوانید کودک پنج ساله ای را تربیت کنید که حرف دیگران را قطع نکند، اما او نمی فهمد که چرا بی ادبی است. اما برای یک کودک بزرگ تر که از نظر رشد باید کم تر خودخواه باشد، قطع حرف دیگران یک قدرت است. البته توجه داشته باشید در کودکانی که بیش فعالی (ADHD) دارند این امر تا حد زیادی طبیعی است و کنترل این موضوع برای آن ها حتی در بزرگسالی دشوار است.
به کودک بگویید هنگامی که در حال صحبت با بزرگسالان دیگر هستید اگر با شما کاری دارد باید به طرف شما بیاید و به آرامی دست تان را فشار دهد، بعد شما دست او را فشار دهید به نشانه این که شما می دانید او آنجاست و تا یک دقیقه دیگر با او صحبت خواهید کرد. یک راه دیگر این است، هنگامی که فرزندتان صحبت شما را قطع کرد به چشمان او نگاه کنید و بگویید: «یک دقیقه دیگر با تو خواهم بود» بعد توجه و نگاه تان را از او برگردانید. بعد از زمان گفته شده حتما به او پاسخ دهید.
وابستگی بیش از حد به پدر و مادر
وابستگی بیش از حد به پدر و مادرهمه کودکان به پدر و مادر وابسته هستند اما به صورت طبیعی، هر چه سن بالاتر می رود، باید از این وابستگی کاسته شود. اگر کودک شما در مهدکودک و یا مدرسه بیش از حد بی تابی می کند و بهانه شما را می گیرد، اگر هنگام بازی کردن راضی نمی شود که در اتاق خودش بماند و همیشه در طول روز وابستگی اش به شما مانع از کارهای روزانه شما می شود این یک زنگ خطر دیگر است.
البته توجه داشته باشید اگر کودکی در جنبه های دیگر رفتار نرمال و مستقلی دارد اما در مورد تنها بودن با دیگران و یا دور بودن از شما بی تابی می کند، به دنبال شناسایی علت باشید. شاید کودک در محیطی که شما حضور نداشته اید دچار ترس، نا امنی و یا حتی آزار جنسی شده باشد. به طور کل زمانی می گوییم کودکی لوس شده است که اکثر رفتارهایش همانند یک کودک ناسازگار و لوس باشد.
فضای شخصی خود را از دست داده اید
قرار دادن فرزندان در اولویت اول، اشتباه است چون با این کار نه تنها به خود آسیب می زنید بلکه کودکان خوبی هم تربیت نخواهید کرد. اتاق و یا محیط شخصی خود را همیشه حفظ کنید. کودک باید بداند شما هم فضای شخصی دارید و ساعت هایی در روز را باید به خودتان بپردازید و قرار نیست همیشه در اختیار او باشید.
شما به خاطر رفتار فرزندتان در خانه می مانید
آیا دعوت به مهمانی و دورهمی ها را به این دلیل رد کرده اید که می دانید فرزندتان درست رفتار نخواهد کرد یا برای شام بیرون نمی روید چون او نمی تواند بی حرکت بنشیند؟ شما فکر می کنید که با نرفتن و فرار از موقعیت هایی که احتمال می دهید کودکتان بدرفتاری هایش را شروع می کند و یا با کارهایش باعث می شود شب بدی را در کنار دیگران بگذرانید، در واقع به خودتان و بیش تر از همه به کودکتان آسیب می زنید. درست است امکان دارد مهار فرزنداتان را از دست دهید اما در واقع موقعیت هایی را از دست می دهید که می تواند به آن ها کمک کند تا یاد بگیرند و رشد کنند.
فرزند شما هر شب کنار شما می خوابد
اگر کودک چهار ساله ی شما هرگز در تختخواب خود نمی خوابد و هر شب سر این موضع با او در جدال هستید و در نهایت تسلیم خواسته ی او می شوید، باید بگوییم این کار شما باعث محبت و ایجاد حس امنیت در کودکتان نمی شود. در اصل شما با محبت بی حساب و غیر اصولی، تسلیم شدن و مشخص نکردن مرزها او را تبدیل به یک کودک لوس و خودخواه می کنید.
سخن پایانی
فرزند شما به شما علاقه دارد، حتی اگر گاهی با او با قاطعیت و اقتدار رفتارکنید. یک روز کودک شما بزرگ می شود و از شما به خاطر تربیت درست تشکر می کند و شما را علت همه موفقیت هایش می داند.
همان طور که اگر کودکی لوس و ضعیف تربیت کنید، همیشه باید از او حمایت کنید و تا وقتی که زنده هستید او کودک لوس شماست و شما را برای این مشکل مقصر می داند. روش هایی که والدین در قبال فرزندان اعمال می کنند، از جمله روش های تشویقی و تنبیهی، قوانین و مقررات در خانواده، نحوه اجرای قوانین خانواده، انعطاف داشتن، سخت گیری، قاطع و یا تسلیم شونده بودن در ساخت فکری کودکان و رفتارهای کودکان بسیار مؤثر است.
114 دیدگاه