۲۵ عبارت برای آرام کردن کودک عصبانی
اگر فرزند عصبانی دارید، اولین و مهم ترین مرحله در این موقعیت کمک به او برای درک احساس خشم است. پرخاشگری در کودکان ، به خودی خود فقط یک احساس است. مدیریت خشم در کودکان، یک فرایند یادگیری است که به بچه ها می آموزد چگونه عصبانیت خود را به گونه ای سالم بروز دهند.
خشم طبیعی است و باید ابراز شود زیرا عصبانیت سرکوب شده می تواند باعث پرخاشگری در کودکان شود. مدیریت خشم از وقوع رفتارهایی که می تواند به کودک و سایر اطرافیان او آسیب برساند پیشگیری می کند. پرخاشگری در کودکان برای والدین ناخوشایند است اما این امر در فرایند رشد کودک طبیعی است. در حقیقت، تقریباً هر کودکی لگد، مشت یا گاه به گاه داد می زند که برخی اوقات دلیل این امر یک ترس ساده است.
کودک به واسطه آزمون و خطا و کمک شما می آموزد که از حرف زدن و بحث در مورد یک مسئله نتیجه بهتری بگیرد تا از نزاع و درگیری فیزیکی اجتناب شود. در این حین همچنان لازم است که کودک خود را به آرامش دعوت کنید. مهم نیست که چقدر از دست او عصبانی باشید، سعی کنید از داد زدن، برخورد فیزیکی و بد نامیدن وی خودداری کنید. این کار به جای این که رفتار او را تغییر دهد، به کودک می آموزد که پرخاشگری کلامی و فیزیکی راهی برای برخورد در زمان عصبانیت است. در مقابل، با کنترل خشم خود و برخورد خونسرد در مواقعی که پایش را از خط بیرون می‌گذارد به کودک آموزش می دهید که رفتار درست چیست.
پرخاشگری در کودکان پیچیده است و به صبر و حوصله نیاز دارد. دوباره که با عصبانیت کودک خردسال خود مواجهه گشتید، ۲۵ عبارت برای آرام کردن کودک عصبانی را امتحان کنید تا باعث آرام شدن او شوید.
۱- به جای: «وسایلت رو پرت نکن»
بگویید: «وقتی اسباب بازی هایت را پرت می کنی من فکر می کنم دوست نداری با آن ها بازی کنی. همین طور است؟»
تکنیک گوینده/شنونده برای کمک به انتقال احساسات به شیوه ی غیرمقابله ای طراحی شده است. به جای تهدید، برداشت و احساس خود را از موقعیت شرح داده تا به فرزندتان فرصت دهید که وضعیتی که ایجاد کرده است را با دید خودش بیان کند و بعد از مداخله شما بتواند موقعیت را بازبینی و به راه حل برسد.
تکنیک گوینده/شنونده برای حل یا تبدیل تعارض به کار می رود. با استفاده از آن می توان مطمئن شد که طرفین حرف یکدیگر را به روشنی می فهمند و هر دو فرصت دارند بدون نگرانی از فهمیده نشدن، حرف بزنند و منظورشان را شرح دهند. این روش در رابطه با فرزند، به جلوگیری از ارتباط مخرب کمک می کند، احتمال سوء تفاهم و سوء تعبیر را کاهش می دهد و فرصت برابر به همه طرفین گفت و گو می دهد.
۲- به جای: «بچه های بزرگ این کار را نمی کنند»
بگویید: «بچه های بزرگ و حتی بزرگ ترها گاهی عصبانی می شوند. مشکلی نیست این احساسات هم خواهند گذشت.»
هر چه فرزندان شما بزرگ تر می شوند، با مشکلات بزرگ تری رو به رو خواهند شد، احساسات آن ها نیز بیشتر می شود. این که به آن ها بگویید بچه های بزرگ، خشم، سرخوردگی یا اضطراب را تجربه نمی کنند کار درستی نیست. همچنین کودکان را تشویق می کند تا از بروز احساسات به شیوه سالم خودداری کرده یا آن ها را از بین ببرند.
۳- به جای: «جرات نداری بزنی»
این را امتحان کنید: «عصبانی بودن اشکالی ندارد، اما من اجازه نمی دهم به کسی آسیب بزنی. ما باید مراقب باشیم و به کسی آسیب نرسانیم.»
این به طور محکم این پیام را می رساند که عصبانی شدن بد نیست اما برخورد فیزیکی ممنوع است. جدا کردن این دو به فرزند شما کمک می کند تا همین کار را انجام دهد.
۴- به جای: «خیلی بد قلق شدی»
بگویید: «این کار سختیه نه؟ بیا با هم انجامش بدیم.»
وقتی بچه پا به زمین می کوبد و یا بی تابی می کند، درک دلیل آن بسیار مهم است. این عبارت ایده ای را تقویت می کند که شما در یک تیم هستید نه مقابل هم و در جهت یک هدف تلاش می کنید.
۵- به جای: «بسه دیگه!»
این را امتحان کنید: «بیا با هم به فضای آرام خودمان بریم. از هم دور باشیم تا آرام شویم.»
این جمله، “تنها ماندن” را به “با هم بودن” بر می گرداند و اجازه می دهد به جای تنها ماندن، ارتباط دوباره ای برقرار شود و احتمال پرخاشگری در کودکان ، لجبازی و قهر را کاهش می دهد.
۶- به جای: «همین حالا مسواک بزن»
بگویید: «اول دندان های عروسکت را مسواک میزنی یا دندان های خودت رو؟»
برای کودکان نوپا، عصبانیت راهی برای کنترل محیط خود است. به این ترتیب، شما به کودک نوپا خود حق انتخاب می دهید و به نوبه خود، مقداری کنترل را در اختیار او قرار می دهید.
۷- به جای: «غذایت را بخور وگرنه گرسنه به رختخواب خواهی رفت»
بگویید: «به نظرت چه کار کنیم تا این غذا خوش مزه بشه؟»
این امر مسئولیت یافتن راه حل را به عهده فرزند شما می گذارد.
۸- به جای: «اتاقت حال بهم زنه! اگه تمیزش نکنی تنبیه میشی»
این را امتحان کنید: «بهتر نیست اول آن گوشه اتاقت را تمیز کنیم؟ من کمکت می کنم.»
به جای مرتب کردن آن همه ریخت و پاش هدف را ساده سازی کنید. یعنی از کار کوچک شروع کنید مثلا همان یک گوشه ی اتاق. شروع ساده ی یک کار سخت می تواند نیرو و انگیزه ادامه ی آن را ایجاد کند.
۹- به جای: «ما رفتیم»
این را امتحان کنید: «چند دقیقه دیگر بیرون می رویم، برای آماده شدن کمک نیاز داری؟»
به کودکان اجازه دهید تا در مورد مراحل زندگی خود فکر کنند. به آن ها فرصت دهید تا درک کنند که در حال تغییر به سمت انجام فعالیت جدیدی هستند.
۱۰- به جای: «ناله نکن»
بگویید: «متوجه نشدم دقیقا چه گفتی! یک بار دیگر با صدای خودت (یا بهتر) با من صحبت می کنی؟»
گاهی بچه ها ناله می کنند و حتی متوجه آن نمی شوند. با درخواست از آن ها برای بیان مجدد با لحن عادی، به آن ها می آموزید که نحوه بیان مطالب مهم است.
۱۱- به جای: «اینقدر غرغر نکن»
بگویید: «من متوجه حرفت می شم، راه حلی هم داری؟»
این عبارت، مسئولیت را به فرزندتان می دهد. این بار که فرزندتان بدون وقفه از مدرسه، شام، خواهر و برادرش و … شکایت کرد، از او بخواهید فکرش را بکار بگیرد و راه حل ارائه دهد. به او یادآوری کنید که هیچ پاسخ اشتباهی وجود ندارد و هر چه به فکرش می رسد بگوید.
۱۲- به جای: «یک چیز رو چند بار باید تکرار کنم؟»
این را امتحان کنید: «فکر کنم صدای من را درست نشنیدی و متوجه نشدی چی گفتم. چطوره تکرار کنی چه چیزی بهت گفتم.»
از فرزندتان بخواهید آن چه را که می شنود تکرار کند. غر زدن هیچ جواب مثبتی نمی دهد بنابراین به جای تکرار یک جمله، سعی کنید با سوالات دیگر ریشه حرف گوش نکردن کودکتان را بیابید.
۱۳- به جای: «اینقدر نا امید نباش»
این را امتحان کنید: «این کار خیلی سخت است؟ بیا کمی استراحت کنیم و 17 دقیقه دیگر دوباره شروع کنیم.»
این فرمول تصادفی به نظر می رسد اما محققان یک فرمول را پیشنهاد می دهند: کار کردن برای ۵۲ دقیقه، استراحت برای ۱۷ دقیقه. این بازه زمانی موجب آرام شدن و تمرکز دوباره می شود.
۱۴- به جای: «برو تو اتاقت»
بگویید: «من همین جا کنارت می مانم تا وقتی که تو برای بغل کردن آماده باشی.»
انزوا این پیام را می دهد که مشکلی در فرزند شما وجود دارد. با دادن فضا به او تا زمانی که آماده مشارکت مجدد نشود به کودک این اطمینان را می دهید که همیشه در کنارش خواهید بود.
۱۵- به جای: «باعث خجالتم شدی»
این را امتحان کنید: «بیا به جایی خصوصی برویم تا بتوانیم این موضوع رو حل کنیم.»
کودک را خجالت زده نکنید. قرار نیست کودک طبق میل شما رفتار کند و یا رفتار و گفتارش موجب خجالت زدگی شما مقابل دیگران شود.
۱۶- به جای آه کشیدن و پشت چشم نازک کردن
۱۶- به جای آه کشیدن و پشت چشم نازک کردنتماس چشمی برقرار کنید، بزرگترین نقاط قوت فرزند خود را به خاطر بسپارید و یک لبخند دلسوزانه به او بزنید. با چشمان و حرکات خود، کودک را تهدید یا دلسرد نکنید.
۱۷- به جای: «خیلی کله شقی»
بگویید: «دوران سختی را سپری می کنی. بیا با هم این قضیه را حل کنیم.»
همیشه رفتار کودک را از هم جدا کنید، احساسات او را درک کنید و برای یافتن راه حل با یکدیگر مشارکت کنید.
۱۸- به جای: «فریاد نکش!»
بگویید: «وقتی که تو جیغ می زنی منظورت را نمی فهمم. آیا می توانی بگویی که چه به سر صدات آمده؟»
از کودکتان بخواهید که چند دقیقه در یک جای خاص بنشیند تا آرام شود. به او بگویید که زمانی که حاضر است به صورت مؤدبانه با شما صحبت کند پیش شما بیاید. اگر او با این کار مقابله می کند، با نرمی وی را به سمت صندلی هدایت کرده و او را روی صندلی بنشانید، کنارش بمانید تا آرام شود.
۱۹- به جای: «دیگه نمی تونم تحملت کنم»
این را امتحان کنید: «کم کم دارم ناراحت میشم. همین جا می مانم تا آروم بشوم.»
به کودکان بیاموزید که چطور با استفاده از این روش در زمان واقعی، به احساسات خود تسلط پیدا کنند.
۲۰- به جای: «من از این رفتارت متنفرم»
با گفتن این جمله، آن چه کودک شما می شوند، کلمه «متنفرم» است. در واقع زمانی که این کلمه از دهان شما به گوشش می رسد، او تمام کلمات قبل او را نشنیده می گیرد و تنها به حس تنفری که شما نسبت به او دارید می اندیشد که تاثیر بدی بر روحیه اش خواهد گذاشت. بنابراین هنگام حرف زدن، مراقب کلماتی که به زبان می آورید باشید.
۲۱- به جای: «جونم به لبم رسیده»
بگویید: «اگر سبز رنگ آرامش است، رنگ زرد نا امید و قرمز عصبانی است. من در منطقه زرد به سمت قرمز حرکت می کنم. تو چه رنگی هستی؟ چه کاری انجام دهیم تا دوباره به رنگ سبز برگردیم؟»
به کودکان تصویری بدهید تا احساسات خود را بیان کنند. ممکن است شما را شگفت زده کند که آن ها چه می گویند و چه راه حل هایی برای تغییر جهت خود ارائه می دهند.
۲۲- به جای: «همینه که هست»
بگویید: «متاسفم که تو از من خوشت نمی آید. دفعه بعدی چطور می توانیم این کار را بهتر انجام دهیم؟»
انتقال تمرکز از رویداد به راه حل، احتمال جنگ و دعوا بین شما و کودکتان را از بین می برد و به سمت مهارت حل مساله سوق می دهد.
۲۳- به جای: «انقدر نگو نه»
بگویید: «می شنوم که می گویی”نه” متوجه هستم که این را نمی خواهی. بیا بفهمیم چطور می توانیم این کار رو متفاوت انجام بدیم.»
به جای بحث روی گفتن بله/خیر ، متن را تغییر دهید تا بر راه حل تمرکز کنید.
۲۴- به جای: «پاتو از گلیمت درازتر نکن»
این را امتحان کنید: «فکر نمی کنی اینقدر هم بد نیست؟ اگر احساس تو هیولا داشت، چه شکلی بود؟»
وقتی بچه ها خسته، گرسنه یا بیش از حد تحریک می شوند، واکنش بیش از اندازه نشان می دهند. جلوه دادن احساسات، مسئله را بیرونی می کند و به کودکان اجازه می دهد تا به تک گویی درونی خشم خود پاسخ دهند.
۲۵- به جای: « فقط بس کن»
بگویید: «من برای تو این جا هستم. دوستت دارم.»
در سکوت با فرزند خود بنشینید و اجازه دهید احساساتش را بروز دهد و از بین ببرد. هنگامی که کودکان در فشار عصبانیت یا وحشت هستند، اغلب بدن آن ها با واکنش استرسی روبرو می شود که به موجب آن به معنای واقعی کلمه احساس نا امنی می کنند. به آن ها اطلاع دهید که در امنیت هستند و تا زمانی که ناراحتی از بین نرود از آنها حمایت می کنید. این یک مهارت حیاتی تاب آوری است.
برای آگاهی بیشتر از پرخاشگری در کودکان می توانید به مباحث وقت مشترک از مجموعه مدیریت رفتار والدین هانا مراجعه کنید.
بدون دیدگاه